anouk     |   home
Galgangatresie   |   Galgangatresie   |   Favoriete Links   |   Mijn Gastenboek
Galgangatresie
Wat rood is had ik niet bij mijn geboorte.
Wat geel is was verschrompeld.


Tja, wat is een galgangatresie eigenlijk?
Galgang = zorgen voor vervoer van de gal.
Atresie = afsluiting


Toen ik werd geboren was ik een lekker grietje.
Alleen werd ik per week geler.
Na een bezoekje in het ziekenhuis in Voorburg bij Dr. Visser
werd het voor mijn ouders duidelijk dat het niet zo best met me was.

Een paar dagen later lag ik in het Sophia ziekenhuis in
Rotterdam.
Ik heb daar een Kasai operatie gehad.
[ Kasai is de meneer die deze operatie ontdekt heeft ]
Ze hebben mijn galblaas weggehaald,
die functioneerde toch al niet omdat ik geen galgang had.
Toen hebben ze mijn dunne darm gelijk op mijn
lever genaaid.

Als we er te laat bij waren geweest had het best
wel slecht met mij kunnen aflopen.

De vraag na mijn operatie was, of alles het weer goed zou gaan doen.

Zou mijn lever dat gaan doen?

Gelukkig na een paar dagen trok het gele weg van mijn huid,
en kreeg ik donkere ontlasting.
[ dat was dus voor de operatie lichtgeel]

Hierna heb ik nog heel vaak in het ziekenhuis gelegen omdat ik vocht vast
hield, dan moest ik voor een paar uur aan het infuus en dan kwam
het er wel weer uit.
Plasmedicijnen had ik ook en mijn moeder moest iedere
dag mijn buikomvang opmeten.
Soms was het wel 10 cm dikker en dan moest ik weer aan het infuus.

Door al dat vocht heb ik een liesbreuk gehad,
en weer het ziekenhuis in voor een operatie.

 Ook had ik een paar jaar geleden heel erg last van jeuk en daar kreeg ik
gelukkig medicijnen voor.
Dat ging zo goed, dat ik er na 2 jaar mee kon stoppen.

Toen ik 3 jaar was had ik een gebroken been,
er is toen een botscan van mijn hand gemaakt en daar kwam
uit dat ik een lichte vorm van Osteoperose heb.
[ botontkalking, wat oudere vrouwtjes krijgen ]
Ik slik sindsdien iedere dag een bruistablet en dat zal ik de rest van
mijn leven moeten slikken.

en wat kreeg ik toen ook alweer........
oh ja, ik kon niet meer poepen.
Wat bleek, door het grote litteken op mijn buik had ik een knoop in
mijn darm.
Littekenweefsel noemen ze dat.
Ze hebben een stukje darm van 5 cm weggehaald.
Ik was toen 4 jaar, en gelukkig bleef mijn moeder dag en nacht bij me.

Daar ben ik wel een half jaar mee bezig geweest eer dat ik weer
hele dagen naar school toe kon.

Pas was ik weer in het ziekenhuis omdat ik zo ziek was.
Achteraf was het een vreselijke buikgriep, maar ik heb alles gewoon erger
dan een gezond iemand.
Ik was al een beetje uitgedroogd maar mocht gelukkig mee naar huis.


Medicijnen slik ik verder niet en ook heb ik geen dieet.
Wel ben ik erg gauw moe en moet ik altijd op tijd naar bed.

Mijn moeder kijkt iedere dag even diep in mijn ogen om te kijken of ze niet geel
 worden.
Daar zie je het dus als eerste aan of er iets mis is.

Op dit moment doe ik het lekker zoals m`n moeder zegt,
maar morgen kan het anders zijn.
Als mijn lever er mee zou stoppen dan moet ik een levertransplantatie hebben.
Zover is het gelukkig nog niet en misschien blijft hij het wel gewoon doen.

Ieder half jaar ga ik op controle bij mijn leverarts
Dr. Damen.